" (…) – Serce można znaleźć wszędzie – mówiła pani Zofia niemal uroczyście. – Serca
ludzkie kwitną jak bezpańskie kwiaty na łąkach. Miłość ludzka unosi się w
powietrzu. Przyjaźń prosi słodkim głosem, aby ją wziąć i przycisnąć do piersi.
Musi jednak to być zamiana uczciwa: serce za serce, miłość za miłość, przyjaźń
za przyjaźń. Odrobina przyjażni bardziej wypełniłaby panu życie niż interesy,
zawiłe sprawy albo haniebne targi. ale nie kupi pan jej za cały nawet swój
majątek."
(K. Makuszyński, "List z Tamtego Świata")
Przepiękne…
Od i cała prawda.
piękne.
Kojarzę tę książkę i fragment. Ponadczasowa prawda przemawia słowami autora.
Dokładnie się zgadzam z tym tekstem. Zawiera ponadczasową mądrość.
Poniższy tekst jest niezbędnym uzupełnieniem tej myśli, odkrytym niestety już po wklejeniu jej i opublikowaniu. Wpisu edytować nie będę – niech zostanie, jak jest, w komentarzu:
„OD AUTORA
Książka ta miała się ukazać w grudniu 1939 roku. Ocalała ona jedyna z pięciu,
napisanych podczas wojny. Z innych pozostały strzępy, wzgardzone przez
„szabrowników”. Niech ich diabli porwą, tak jak oni porwali moje rękopisy!
W tej chwili zastanawiam się: wydać tę książkę czy nie wydać? Na świecie stały
się straszliwe rzeczy, wobec których wszystko wysnute z wyobraźni wygląda blado,
mizernie i przeraźliwie nikle. Pomyślałem sobie jednak, że w lichej tej
książczynie jest odrobina radości i pogody, a tego przede wszystkim trzeba
będzie tym wspaniałym, mocnym i twardym ludziom, co pazurami będą wygrzebywali
nową Polskę z gruzów. Może promień uśmiechu przyda się im w chwili odpoczynku,
kiedy będą śmiertelnie znużeni. Dlatego ważę się na to, by uczynić młodzieży
polskiej podarunek z tej książki i z tej maleńkiej radości, co się po niej
wałęsa. Czynię to z wielką miłością i z całego serca!
K. M.
rok 1946″
(Nie wymaga opatrzenia, prawda?)
Ale ładne i typowe dla tamtych czasów. Często w książkach pojawiał się jakiś zatwardziały bisnesmen, jak byśmy dzisiaj powiedzieli, głuchy na miłość, radość i przyjaźń. Fragment piękny i wzruszający.